GEN Z ni LEA BAJASAN

TUWING ilang buwan, nagiging mainit ang X sa mga diskusyon tungkol sa buhay-estudyante, at nitong linggo ang usapan ay kung dapat ba ang mga estudyante ay gumawa ng thesis, internship, o pareho. Habang nagbabasa ako ng mga post, naiisip ko, bakit nga ba kailangan pang pagpilian? Para sa marami sa atin, ang thesis ay hindi talaga daan para matuto. Isa itong mahabang proseso na puno ng stress at gastos, na kailangan lang tapusin para maka-graduate. Kung hindi naman talaga nakatutulong ang thesis sa paglago ng estudyante, bakit kailangan pang ipilit sa lahat?

Isa sa mga problema ay marami sa mga guro ang hindi handa sa pagtuturo ng research, pero sila pa rin ang nagiging thesis adviser. Inaasahan na ang mga estudyante ay makagawa ng mahusay na akademikong papel, pero kadalasan ang mga tagapayo ay wala sa posisyon o kakayahan para talagang gabayan sila. Ang thesis ay may kabuluhan lang kung may tunay na research culture at mahusay na mentorship ang paaralan. Kung wala, nagiging serye ng papeles at deadlines na puno ng frustration kaysa tunay na kaalaman.

Mayroon ding mga kurso na mas kailangan ng hands-on na karanasan kaysa research. Mas natututo ang estudyante sa internship sa mga totoong sitwasyon. Dito nila natutuklasan kung paano lutasin ang problema, makipag-ugnayan sa iba, at magkaroon ng kumpiyansa—mga bagay na hindi matututuhan sa isang papel. Para sa ganitong kurso, ang pagpipilit na gawin pareho ay tila lipas na sa panahon. Maliwanag na hindi one size fits all ang edukasyon.

Isa pang seryosong isyu ay ang gastos ng thesis. Kahit hindi ilalagay ang eksaktong halaga, malinaw na ang mga materyales, printing, biyahe, at iba pang kailangan ay maaaring magdagdag ng malaking gastos. Para sa maraming estudyante, nagiging pabigat ang thesis sa kanilang bulsa. Ang edukasyon ay dapat tungkol sa pagkatuto, hindi sa pagdagdag ng stress o pilit na pagpapahirap sa estudyante sa pananalapi.

Bukod sa pera, may epekto rin ang thesis sa ibang aspeto ng estudyante. May mga gumugugol ng buwan sa ilalim ng matinding pressure, nawawalan ng tulog, at nakalilimot sa iba pang oportunidad. Ang mga alitan sa grupo, paulit-ulit na revisions, at takot sa pagkabigo ay nakapapagod sa emosyon. Ang requirement na dapat sana ay nagtuturo ng research ay minsang nagiging dahilan ng anxiety at panghihina ng loob. Ang pagkatuto ay dapat magpalakas sa estudyante, hindi magpahirap.

Nakaiinis din na kahit bawat estudyante ay gumagawa ng research paper, mahirap pa ring makahanap ng lokal na pag-aaral. Marami sa mga gawaing ito ay nauuwi lang sa shelves o nakalilimutang folder. Kung ipinipilit ng paaralan ang research, dapat may mas simpleng paraan para maipakita at maibahagi ang mga papel. Karapat-dapat malaman ng estudyante na may saysay ang kanilang effort at makikita ang halaga ng kanilang ginawa.

Sa ngayon, mas patas kung bibigyan ng pagpipilian ang mga estudyante. May research track para sa mahilig sa akademikong trabaho, at practical track para sa mas natututo sa karanasan. Ang parehong daan ay puwedeng magturo ng tunay na kasanayan basta suportado ng paaralan. Ang edukasyon ay dapat magtataas sa estudyante, hindi magpapabigat sa kanila ng mga lumang requirement.